Yil 1915 ve Birinci Dünya Savasi'nin dehseti daha yeni basliyor. Savas alani Avrupa'nin her yanina yayilmis durumda ve burada insanlar sonu gelmeyecek gibi görünen acimasiz bir çatismada sayilara indirgenmis durumda. Sonsuz siperler, dikenli teller ve çamurun ortasinda, soluklanacak yer yok. Askerler sadece birbirlerine karsi degil, savasi tanimlayan sonsuz ölüm ve umutsuzluk döngüsüne karsi da savasiyorlar.

Alman subayi Friedrich Adler de böyle bir asker. Dogu Cephesi'nde sayisiz çatismada savasmis ve savasin acimasiz vahsetine taniklik etmis. Seref dolu olsa da hayati, bitmeyen mücadelenin yorgunluguyla örtülü. Her gün, savasin tahribati onu yok etmekle tehdit ederken bile, insanligini korumak için verilen bir mücadele. Bir zamanlar umut dolu olan yoldaslarinin yüzleri, artik katlandiklari siddet yüzünden sertlesmis. Gözleri bos, ruhlari kirik.

Dogu Cephesi özellikle korkunçtur, savaslarin izole edilmis, zorlu manzaralarda, derin ormanlarda ve issiz ovalarda yapildigi bir yerdir. Friedrich kendini burada, küçük kale kasabasi Osowiec'in yakininda konuslanmis bulur. Kale, Rus gücünün bir sembolüdür, Dogu Avrupa'nin uçsuz bucaksiz genisliginde müstahkem bir kaledir. Devasa duvarlari, tarihin yankilariyla kalinlasmis, Alman ilerlemesine karsi Rus Imparatorlugu için son savunma hatti olarak hizmet veren, üzerlerinde yükselir.

Ancak Osowiec savasi giderek yaklasirken, Friedrich'in bildigi dünya sonsuza dek degismek üzeredir. Savas, tarihin gidisatini çoktan degistirmistir. Simdi, Dogu'nun kalbinde, çok daha karanlik ve çok daha korkutucu bir sey uyanmak üzeredir ve savasin tanidik dehsetleri artik onu önündeki kabusa hazirlamaya yetmeyecektir.