Renatus Cartesius adiumentum decrevit ad imaginem mundi et hominum in hodiernis aetatibus creandis. Ab indagandis rerum quidditatibus cogitavit ad modum ipsa cogitatio. Ex mathematicis methodum suam explicavit ad resolvendum scientiam quam homines circa mundum habent. Eo tempore praevaluit philosophia mediaevalis scholasticismi, plus fidei dogmata praedicans quam scientiam obiective intellegebilem. Ceterum tunc temporis Galilaeus inquisitioni Romanae respondere et in carcerem duci iubetur. Itaque Cartesius monitus est ideoque sermonem suum de methodo incerti auctoris scripsit. Attamen, quod in prima persona et gallice pro Latino scripsit, satis haereticum fuit, licet in textu aliquas « Dei probationes ». Cartesius unumquemque absolutum veritatis exemplum effecit, eumque provocavit ad dubia de principiis methodologicis. Hoc modo rationem criticam posuit in loco apparentis cognitionis religiosae per saecula transmissa. Cum scribebat in sermone de Methodo, paradigma effecit in hodierna philosophia: extunc quaestiones de possibilitatibus et limitibus conscientiae humanae ac de ratione cogitationis ad primam pervenerunt.